การนั่งสมาธิ หรือการทำสมาธิเป็นการฝึกจิตของตัวเราให้เกิดความสงบ ทำใจให้ว่างเปล่าจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเครื่องร้อยรัดพันธนาการให้ใจไม่เป็นสุข เกิดความกังวล เกิดความวุ่นวาย ทั้งหมดนี้เกิดจากการดำรงชีวิตที่ซ้ำซาก เพื่อการหาเลี้ยงชีพ เพื่อความอยู่รอดบ้าง ทำให้ทุกวันนี้สภาพจิตที่ไม่ได้ถูกฝึกมานานนับวัน นับเดือน นับปีนั่นเอง  สังคมจึงเต็มไปด้วยคนที่เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม เกลื่อนไปหมด บางคนเครียดมากๆ จนถึงกับฆ่าตัวตาย ดังนั้นจิตที่ถูกฝึกอย่างดีแล้วย่อมปลอดภัยในทุกสถานการณ์
       จากการนั่งสมาธิ จากการทำใจให้ว่างเปล่า ไม่เอาเรื่องวุ่นวายในชีวิต ธุระกิจ หน้าที่ การงานเข้ามาเกี่ยวข้อง หรือนำมาคิด เมื่อเราฝึกได้เช่นนี้แล้ว จิตเราจะรู้สึกโล่ง ปลอดโปร่ง เบาสบาย เท่ากับเราได้พักใจ เช่นนี้แล้วเมื่อใจสบาย ย่อมส่งผลทำให้กายเราสบายตามไปด้วย ด้วยเหตุปัจจัยนี้เองการนั่งสมาธิ ทำให้เราสามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทิศทางที่ดีขึ้น ไม่เป็นคนขี้หงุดหงิด โมโหร้าย  มีอารมณ์ดี คนเราถ้ามีอารมณ์ดีโลกทั้งโลก ดูยังไงก็ดีไปหมด ดังนั้นเราควรนั่งสมาธิให้สม่ำเสมอ อย่างน้อยก็ถือเป็นการพักผ่อนใจวิธีที่ดีที่สุด ได้ผลที่สุด เห็นผลได้อย่างชัดเจนด้วยตัวของเราเอง